Hepimiz Yaslanacagiz

Sarp'la ara ara parka gidiyoruz, orada kosturmayi, kumlarla oynamayi, salincaga, kaydiraga binmeyi falan cok seviyor. Sevmek ne kelime kendinden geciyor desek daha dogru olur. Neyse evet, bunlari anlatmayacagim, aslinda sadece bir animdan bahsedecegim. Her aklima geldiginde icimi burkan bir animdan bahsedecegim.

Olay kisaca su sekilde. Sarp ile parka gittik. Sarp her tarafa kosturup duruyor ben de arkasindan onu takip ediyorum surekli. Hava biraz serin ama gunesli, montlarimiz var ustumuzde, aylardan Ekim veya Kasim olmasi lazim. O sirada parkin banklarinda oturan yaslica bir nine de bizi izliyor tebessum ederek. Oynadik kosturduk falan ben biraz yorulunca gittim, ninenin bulundugu bankin yanindaki banka kendimi attim. Sarp mi? O hala kosturuyor :)

Biraz bu sekilde uzaktan izledikten sonra, Sarp'a haydi gidiyoruz diye seslendim. Yasli nine, "evladim gidiyor musunuz?" dedi. Ve sonrasinda "Gitmeden sizden birsey rica edebilir miyim?" diye sordu. Tum diyalogu ve benim durumu kavrayana kadar gecen sureyi atliyorum. Ricasi su idi, evde televizyon kumandasinin yanlis yerlerine bastigi icin, tekrar istedigi kanallari acamadigini soyledi. Kendisine yardim edecek cocuklari da tatile gittikleri icin sabahtan beri parkta oturup birisinden yardim istemek icin bekledigini soyledi. Durumu tam olarak anladigimda icimde nasil bir seyin koptugunu anlatamam. Yardim ettim ama cok uzuldum, gunlerce aklima geldi. Ve hatta dedigim gibi ne zaman parka gitsem, icimde bir burukluk oluyor.

hepimiz yaslanacagiz

Simdi, kumandayi kullanmakta ne var diyeceksiniz ama iste olmayinca olmuyor malesef, biz de yaslandigimizda cikan teknolojiler sayesinde bu sekilde caresiz kalabiliriz. (Hatta ben yavas yavas bazi seyleri yerli yerine oturtamiyorum, mesela su snapchat garip, bir turlu kullanamiyorum arkadasim. Benim gibi dusunen bir cok yasli da varmis hatta :))

Ama iste bunun olmasini engelleyebiliriz. Benim nacizane iki onerim var (size degil, kendime :))

• Esiniz, sevgiliniz, aileniz en yakin dostlariniz olabilir. Bunlarin disinda da her dakika gormek zorunda olmadiginiz dostlariniz da olmali. Bu konuyu daha once ele almistim tekrar tekrar yazmiyorum :)

• Digeri ise, televizyon gibi edilgin olmadiginiz, her daim sizin yaninizda olacak hobilerinizin olmasi. Bu hobileri yaslaninca gelistiremezsiniz (yani bana oyle geliyor). O yuzden henuz gencken, dincken ve boyle hobilere cok fazla zamaniniz yokkken, ne yapip edip tum is ve hayat stresinden sizi uzaklastiracak hobiler edinmeniz cok onemli. 
• Spor olabilir
• Kolleksiyon olabilir
• Bag bahce isleri olabilir
• Fotografcilik olabilir
• Kitap sevigisi olabilir 
• Yazmak (blog, ani hatta kitap...) olabilir
• Gezmek olabilir
• Hatta yazilim bile bir hobi olabilir (sizin icin yani)
• Daha neler neler, istedikten sonra hobi bulmak da ne var. 

Simdi bunlar isin bir tarafi...

Diger taraftan ise, siz siz olun anneninizi, babanizi, dedenizi, ninenizi bu durumda birakmayin. Her zaman savunmusumdur, Turk aile yapisi bir cok kulture gore cok daha dogru geliyor bana. Kucuklerin ailelerinin himayesinde olmasi, yaslilarin ise cocuklarinin guvencesinde olmasi asla vazgecmememiz gereken prensiplerimizden bence. Bu yaklasimin yeni nesil icin ozguven eksikligine neden olabileceginin farkindayim. Benim savundugum, ozguveni olusturmak icin farkli farkli yontemler varken, bu kadar ozel bir adetimizden vazgecmememiz gerektigi.

Ve evet bayramlarda tatil koyleri yerine aile ziyaretinin cok daha huzur verici, cok daha dinlendirici ve cok daha insani bir durum oldugunu dusunuyorum.